Marijn van Zon

En terwijl wij ons druk maken
om Jezus een plaats te geven
in ons bestaan
of onze kerststallen,
of dat niet meer doen
en zeggen dat we Hem
soms niet meer zo zien zitten,
zit Hij zelf neer op onze drempel
en vraagt ons
als een mens op de vlucht
om asiel, om bad en bed,
om werk en brood,
om mensenrecht.

Hij is iedere man en vrouw
die geen huis,
geen eten en drinken heeft,
die ziek is en eenzaam.
En Hij fluistert ons in:
al wat je hen doet,
heb je ook mij gedaan.
Al wat je hen onthoudt,
heb je ook mij onthouden.
Hij komt ons tegen
van dag tot dag.

Mensen gevraagd om de vrede te leren
waar geweld door de eeuwen model heeft gestaan.
Mensen gevraagd die de wegen markeren
waarop alles wat leven geeft verder kan gaan.

Mensen gevraagd om hun nek uit te steken
voor een andere tijd en een nieuwe moraal.
Mensen om ijzer met handen te breken
ook al lijkt het ondoenlijk en paradoxaal.

Mensen gevraagd om hun stem te verheffen
verontrust door een wapen dat niemand ontziet.
Mensen die helder de waarheid beseffen
dat wie mikt op de ander zichzelf ook beschiet.

Mensen gevraagd die in naam van de vrede
voor behoud van de aarde en al wat daar leeft
wapens het liefst tot een ploeg willen smeden
Mensen gevraagd. Er worden mensen gevraagd!

(Naar Coert Poort)

Niet dat je weg puur over rozen gaat,

dat je nooit tranen van spijt voelt

dat je dagen zonder pijn en smart zijn,

nee, dat alles wens ik je niet toe.

Maar wel is mijn wens

dat je mag groeien in wie je bent,

met de gaven die God je gegeven heeft.

Dat ze het hart van je geliefden met blijheid mogen vervullen.

ik wens je in vreugde en smart Gods nabijheid blijft zoeken,

dat Hij je mag zegenen overvloedig en rijk.

In troebel water groeit zij, onweerstaanbaar aangetrokken door dat licht dat zij niet kent, maar wel voorvoelt en dat aan haar trekt, haar aantrekt, haar omhoog heft, en haar uitnodigt op te klimmen en dat zij plotseling ontmoet, wanneer zij door het wateroppervlak breekt. Dan bloeit zij op in schoonheid en niets kan haar beletten om te geuren. (Auteur onbekend)

gaandeweg de weg gegaan

de weg gegaan

om stil te staan

om stil te worden

stil van binnen

gaandeweg

de weg naar binnen

(Leo Jacobs)

Vrede is een vogel

op mijn hand

die zonder angst

mijn graantjes pikt.

Vrede is een leeuw

die mij als hij

wordt aangehaald

de handen likt.

Vrede is een vreemde

die mij ongevraagd

een groet toeknikt.

(Ferrie Kompier FIC)

Het is nodig dat een ander je ontmoet,

wil je jezelf worden.

De dag dat je de genade

van de echte genegenheid ontvangt,

zul je veranderd zijn,

omgevormd tot in het diepste

van jezelf.

(Jean Lafrance)

De loop van ons leven wordt bepaald door vriendschappen, die

ons door struikgewas leiden, langs platgebrande bossen voeren,

ons heuvels doen beklimmen en ons door dalen laten klauteren.

Een vermoeiende reis, maar het gezelschap is goed.

(Stuart en Linda MacFarlane)

Wat mij betreft vormt de goddelijke presentie – of het nu gaat om de lengte, de breedte, de hoogte of de diepte – de kern van de spiritualiteit. Zij is een ervaringsmogelijkheid die het mijns inziens verdient opengehouden te worden. Wanneer spiritualiteit een glas-in-loodraam is, waardoor het licht zich breekt in kleuren, dan is de Godservaring daarbinnen een kristal waar de speling van het licht schittert. (Kees Waaijman)

Zeg me dat wandelen fantastisch is.

Zeg het niet alleen, overtuig me ervan.

Je weet, ik ben niet altijd al te moeilijk te overtuigen.

(de laatste regels van het gebed “Opdracht” van Robert Francis)