Marijn van Zon

Als het leven een reis is dan wordt ons leven echt tastbaar wanneer we daadwerkelijk onderweg zijn, met doelen waar we naartoe kunnen bewegen, voorgang die we kunnen waarnemen, prestaties die we kunnen begrijpen, metaforen die met handelingen samenvallen. (Rebecca Solnit)

Met al die afscherming
blijft het leven buiten mijn bereik.
Het leven is ergens anders te vinden,
in de vrijheid,
de zorgeloosheid, het verdergaan.
Alleen wie gaat, leeft.

(Anselm Grün)

Elke stap omhoog vermindert het lawaai. Tot alleen nog geluiden van wind, stromend water en zingende vogels resteren. Je krijgt het gevoel dat je de samenleving achter je laat, bent aangewezen op jezelf en de inhoud van je rugzak. En nog hoger, waar alleen nog rotsen, sneeuw en ijs resteren ben je nietig. Dit is de wildernis, hier heersen de elementen.
Voor mij ligt de ultieme rijkdom op de bergflanken. Daar kleuren bloemenweides roze van de adderwortel, geel van de ratelaar, paars van de orchideeën of wit van de witte boterbloem. De lucht gonst van de insecten. Helder water spuit overal de grond uit, rechtstreeks te drinken. (Patrick Jansen)

Pelgrims zijn mensen die in beweging zijn, onderweg door streken en landen waar niet hun thuis is en – impliciet of expliciet – op zoek naar iets dat niet altijd duidelijk of helder is, maar waar een innerlijk kompas de richting aangeeft. Als pelgrim zoek je betekenis, inzicht, heling of bevestiging van het zoeken naar een andere weg dan die je tot dusverre gegaan bent. Daarom ben je als pelgrim anders dan een toerist. Je zoekt een antwoord op diepere vragen die de kern van je bestaan raken. Pelgrimeren vraag om een open houding naar jezelf en naar wat de voorzienigheid (“God”) voor jou kan betekenen. Je moet open staan voor verandering en daarom ook actief en met volle overgave aan een pelgrimstocht beginnen en hiermee doorgaan tot je jouw bestemming hebt bereikt. Als je met zo’n houding gaat pelgrimeren zal je ongetwijfeld onverwachte, mooie, angstige, gevaarlijke, uitdagende momenten van het leven mee gaan maken: fysiek, sociaal, politiek, economisch, cultureel, moreel en spiritueel. Het kan een ontdekkingstocht voor de rest van je leven worden. Kán, mits je je er voor open stelt. (Antoine Bodar)

Mijn vader zei al wijselijk dat wandelen leidt tot een gezond leven, betere gesprekken en verbinding met elkaar. Dat ervaar ik ook. Lopend let je minder op elkaars gezichtsuitdrukking. Je ziet bijvoorbeeld non-verbaal geen afwijzing of scepsis. Dat vergemakkelijkt het gesprek. Het praat opener, zeker in een mooie omgeving waar de natuur het ritme bepaalt. (Twan Huys)

Wandelen kan een recept zijn voor nietsdoen. Dat betekent immers niet dat je stil blijft zitten. Het gaat erom dat je een bepaalde routine opzoekt waarin je je gedachten vrij kunt laten. (Ivana Ivkovic)

De mens blijft vreemdeling op aarde, de korte tijd dat hij leeft. Hij is zwerver. Wie altijd thuis blijft in eigen land zal zich wat minder bewust zijn dan iemand die veel reist. En wie in het buitenland woont, geraakt nooit ergens thuis, terwijl hij tevens wel overal thuis kan zijn. Hij is balling geworden die zichzelf trouw moet blijven, want alleen hij of zij zelf is menselijke oriëntering geworden tussen wisselende mensen in onderscheiden culturen. (Antoine Bodar)

Ga in de kracht die je gegeven is
in eenvoud
in vrolijkheid
in vriendelijkheid
op zoek naar liefde
en de Geest zal met je gaan.

Tijdens het wandelen neemt de kosmische klok het over van de mechanische of digitale. Gaandeweg raken de zintuigen hun te veel aan prikkels kwijt, verruimt de blik op de omgeving en de wereld en voelt de wandelaar achter het rationele een loslaten van wat hem aan elke dag en zijn gewoonten bindt. Als lichaam en geest in eenzelfde cadans geraken, zorgt dat voor een staat van welbevinden. (David Le Breton)