Laat nu die gedachten gaan van je.

Denk nu eens niet aan morgen.

Kijk niet steeds naar die doornen

van gisteren – bramenplukker

die je bent.

 

Doe in je hoofd het licht aan.

Hoor wat er is, wat ademt en ritselt

en zin, nu je loopt – stap na stap

als Franciscus; een goede bekende

van Moeder Aarde.

 

Verdwaal in de regen, strek je lichaam

uit in de zon, geeuw je een ruimte

in je hart, proef het zo rood als het sap

van bramen. Wees stil –

en sluit wie met je is niet buiten.

 

(Mieke van Baal)