Als je dagelijks het journaal kijkt of de kranten leest, kun je niet anders dan een angstig mens worden. Maar als je gaat wandelen wordt je wereldbeeld weer helemaal bijgesteld. Dan merk je inderdaad dat toch altijd wel een slaapplaats vindt. Dat mensen altijd wel de weg willen tonen. En je koffie aanbieden. Dat geeft vertrouwen in de wereld. Ik heb veel wandeltochten gemaakt, maar ik ben ook zelden echt in de problemen gekomen.

Ik heb het wandelen omarmd. Het is als zwerven: intuïtief een zijpad inslaan.

Het hoeft ook allemaal niet snel. Er zit een vertraging van het leven in dat wandelen. Ik veranker me door die trage manier van reizen met een landschap en de mensen die erin wonen.

We zijn niet meer gewend om iets traag te doen. Om een stukje verveling toe te laten. Het wandelen brengt ons weer terug naar die basis. Om dan toch dan toch weer verrast te worden. Ik word zelf graag verwonderd en geïnspireerd.