Brood

Palmzondag is het verhaal van twee gezichten.
De twee gezichten in ieder van ons,
voortdurend met elkaar in gevecht:
kies ik voor mezelf of kies ik voor de ander,
ga ik mee met de massa of ga ik mijn eigen weg,
laat ik me ophitsen of blijf ik genuanceerd,
ben ik vasthoudend of geef ik de moed op?

Op palmzondag tonen
hosanna en kruisig hem,
aanbidding en bespotting,
vasthoudendheid en verraad
de mens.

We zien onszelf in onze dagelijkse worsteling
en we zien waartoe het kan leiden.
Palmzondag is niet een dag van toen en daar
maar een moment om stil te staan
bij het hier en nu.

Ons geweten wordt gewekt:
ben ik dienaar of heerser,
zoek ik macht of bescherm ik wat kwetsbaar is,
hoe standvastig ben ik,
hoe sterk sta ik in mijn keuzes,
hoe ver durf ik te gaan?
Wat roep ik: Hosanna of kruisig hem?

Als ik je vraag naar mij te luisteren en
jij begint adviezen te geven,
dan doe je niet wat ik je vraag.
Als ik je vraag naar mij te luisteren
en jij begint mij te vertellen,
waarom ik iets niet zo moet voelen
als ik voel,
dan neem jij mijn gevoelens niet serieus.
Als ik je vraag naar mij te luisteren,
en jij denkt dat je iets moet doen
om mijn probleem op te lossen,
dan laat je mij in de steek,
hoe vreemd dat ook mag lijken.
Dus, alsjeblieft, luister alleen maar naar me
en probeer me te begrijpen.
En als je wilt praten,
wacht dan even en ik beloof je
dat ik op mijn beurt naar jou zal luisteren.

Voeten gaan onzichtbaar
lopen door het leven
dragen een mens
van dag tot dag.
Paden door voeten getreden
steeds een nieuw heden
zwijgzaam, volgzaam.
Nooit achteruit
naar voren gericht
gedachten achterna.
Richting geven
aan de hoop.
Beweging geven
aan verwarring.
Staan slechts stil
bij verwondering.

God heeft je gewild
jou in je oorspronkelijke versie
hij heeft je
je talenten
je uiterlijk geschonken

wees jezelf
vind je eigen weg
pas je niet
op de een of andere manier aan
omdat het gemakkelijker lijkt

wees jezelf
zeg niets
geloof niets
doe niets
alleen maar om bij anderen in de smaak te vallen
als het tegen je geweten in gaat

wees jezelf
en je hebt de eerste stap
naar een vervuld leven gezet.

Eenvoudig voortgaan en weten:
deze weg is niet alles,
en is niet van deze wereld alleen.
De wolken zien die aandrijven
uit eeuwige verten – wie trok er hun grens? – en je hart voelen inkloppen
op de eeuwige heuvels – wie heeft ze gegrond? – en van de dingen
de stille kant zien…
waar ze grenzen aan
de Eeuwige..

Eenvoudig voortgaan, de weg nemen
zoals die komt
met z’n vóór en z’n tegen,
je oog helder als een lamp
die je lijf verlicht.
Doen wat ter hand is.
Antwoorden geven als die er zijn.
En intussen voelen
de tik van je stok,
niet teveel omzien – een enkele keer soms,
want de weg gaat dwars door je hart – niet teveel omzien,
en niet teveel ook vooruit.

Moed houden, eenvoudig voortgaan,
als je kunt.
En als je niet kunt, niet meer kunt,
wachten,
of uitrusten bij een vriend,
als die er is.
En, als die er niet is,
tóch wachten, – dan maar alleen – wachten tot het weer gaat:
straks.

Handen heb je om te geven van je eigen overvloed!

Wandelen is een vorm van luchten van de ziel. Terwijl je voeten proberen meer greep op het pad krijgen, vliegen je gedachten steeds verder weg.

Ik loop mezelf elke dag tot een staat van welbevinden, weg van elke ziekte: ik ben al lopend tot mijn beste gedachten gekomen en ik ken geen gedachte zo bedrukkend of men kan er wel van weglopen. Dus als men gewoon blijft lopen, komt alles vanzelf in orde. (Filosoof Søren Kierkegaard, 1813-1855)