Ergens lang geleden is een pad ontstaan, waarlangs, waarover sindsdien vele voeten zijn gegaan. Aarzelend, tastend, zoekend, geïnspireerd. En dan: een zeker weten, dit is het pad dat ik wil gaan. De zon is fel, de weg is smal en vol met kuilen en lonkende zijwegen. De wind is koel, de weg is breed met groene bomen en zoete vruchten. De weg is nat, de weg is glad en modderig, haast niet te gaan. De lucht is helder, de weg vertrouwder en je bent niet langer alleen. Ergens lang geleden is een pad ontstaan. Zij klopte aan mijn deuren vroeg mij mee op weg te gaan. Op zoek naar nieuwe voeten op oude paden. Op zoek naar oude woorden die het hart nog steeds doen ontvlammen. Op zoek gegaan naar de poort, onder Zijn zegen en volgend Haar woord.

(uit: Een spiegel zonder vlek, Transitusviering Clara van Assisi, Klooster De Bron (Nijmegen), 10 augustus 2024)