xTijdens de wandeling ben ik tot belangrijke inzichten gekomen. Mijn hele leven blijkt gebaseerd te zijn op de leugen dat ik geen bestaansrecht zou hebben. Ook in het stiltecentrum dat we aandoen op de route krijg ik een ziek gevoel in m’n maag en moet ik op een gegeven moment weg naar buiten. Ik kan en mag niet onder het kruis zitten. Maar ook dat is een leugen. En dan kom jij aan met psalm 139, een psalm die ik jaren geleden uit mijn hoofd leerde maar dus ook weer ben kwijtgeraakt.
Want Gij hebt mijn nieren gevormd,
mij in de schoot van mijn moeder geweven.
Ik loof U, omdat ik gans wonderbaar ben toebereid,
wonderbaar zijn Uw werken.
God maakt geen rommel!