Wandelen als rustpunt in de chaos.
Wat brengt dat teweeg: gehaast achter de ‘leider’ aan. Wat voel ik eigenlijk, hoe gaat het eigenlijk?
Een waterval aan woorden stort zich naar buiten.
Zullen we hier even gaan zitten? Nee, nog geen rust.
Dan langzamerhand kom ik in een cadans en word rustiger.
Komen er niet alleen meer woorden naar buiten maar kan ik ook nadenken over wat ik zeg en voel.
Dan, toch rustig zittend op een bankje, hoor ik het verhaal over de engel van de verandering.
De woorden van het verhaal vinden een bodem in mijn ziel.
Ik ben ontroerd en rustig: een open plek in de chaos.
Dank je wel Marijn voor je rust, humor, woorden en stilte.