Komen we slechts in beweging als iemand ons achterna zit? Is alle lopen dan weglopen? (Susan Sontag, in: De weldoener)

Geel Op groenbruin Nog volop winter Getuigen van lef, levenskracht Vertrouwen

De mens blijft vreemdeling op aarde – de korte tijd dat hij leeft. Hij is zwerver. Wie altijd thuis blijft in het eigen land, zal zich daarvan minder bewust zijn dan iemand die veel reist. En wie in het buitenland woont, geraakt nooit meer ergens echt thuis, terwijl hij tevens overal wel thuis kan zijn. Hij is balling geworden die zichzelf trouw moet blijven: want alleen hij zelf is menselijke oriëntering geworden tussen wisselende mensen in onderscheiden culturen. (Antoine Bodar)

Steek een kaars aan in het donker Laat het licht toe in je hart Maak je handen niet tot vuisten Streel maar zacht wat is verhard. Steek een kaars aan in het duister En zaai vrede waar je gaat Strek je armen uit en luister, naar De mens die naast je staat Steek een kaars aan in het duister Eer wat kwetsbaar is en klein Ga geduldig tot het uiterst, laat Waar jij bent liefde zijn.

Advent.. als een tijd van verwachten op weg naar Kerstmis… De nieuwe bisschop van Roermond die in Gods naam mensen wil liefhebben en die vindt dat de kerk haar werk moet doen in de kruipruimte tussen leer en leven. Een teken van hoop Verwachtingsvol uitzien naar het vervolg

Licht dat in de langste nacht geboren wordt wil zich laten vinden Wie blijft zoeken naar het licht ontkracht de duisternis Dat een ster ons mag leiden naar nieuw leven Dat al onze wegen door de donkerte mogen uitkomen bij vrede

Geen weg is te lang als je in goed gezelschap bent!

Wandelen is een trage manier om je door tijd en ruimte te laten betoveren. Heel even daal je af en heb je voeling met je diepste wezen. (David Le Breton)

Vertraag mijn pas Als ik te snel ga Laat mij dan Even stilstaan En herinner mij eraan Dat stap voor stap Snel genoeg is

Klokje Net bovengronds Amper uit knop Overdekt met witte sneeuw Sneeuwklokje