Voeten gaan onzichtbaar
lopen door het leven
dragen een mens
van dag tot dag.
Paden door voeten getreden
steeds een nieuw heden
zwijgzaam, volgzaam.
Nooit achteruit
naar voren gericht
gedachten achterna.
Richting geven
aan de hoop.
Beweging geven
aan verwarring.
Staan slechts stil
bij verwondering.

God heeft je gewild
jou in je oorspronkelijke versie
hij heeft je
je talenten
je uiterlijk geschonken

wees jezelf
vind je eigen weg
pas je niet
op de een of andere manier aan
omdat het gemakkelijker lijkt

wees jezelf
zeg niets
geloof niets
doe niets
alleen maar om bij anderen in de smaak te vallen
als het tegen je geweten in gaat

wees jezelf
en je hebt de eerste stap
naar een vervuld leven gezet.

Eenvoudig voortgaan en weten:
deze weg is niet alles,
en is niet van deze wereld alleen.
De wolken zien die aandrijven
uit eeuwige verten – wie trok er hun grens? – en je hart voelen inkloppen
op de eeuwige heuvels – wie heeft ze gegrond? – en van de dingen
de stille kant zien…
waar ze grenzen aan
de Eeuwige..

Eenvoudig voortgaan, de weg nemen
zoals die komt
met z’n vóór en z’n tegen,
je oog helder als een lamp
die je lijf verlicht.
Doen wat ter hand is.
Antwoorden geven als die er zijn.
En intussen voelen
de tik van je stok,
niet teveel omzien – een enkele keer soms,
want de weg gaat dwars door je hart – niet teveel omzien,
en niet teveel ook vooruit.

Moed houden, eenvoudig voortgaan,
als je kunt.
En als je niet kunt, niet meer kunt,
wachten,
of uitrusten bij een vriend,
als die er is.
En, als die er niet is,
tóch wachten, – dan maar alleen – wachten tot het weer gaat:
straks.

Handen heb je om te geven van je eigen overvloed!

Wandelen is een vorm van luchten van de ziel. Terwijl je voeten proberen meer greep op het pad krijgen, vliegen je gedachten steeds verder weg.

Ik loop mezelf elke dag tot een staat van welbevinden, weg van elke ziekte: ik ben al lopend tot mijn beste gedachten gekomen en ik ken geen gedachte zo bedrukkend of men kan er wel van weglopen. Dus als men gewoon blijft lopen, komt alles vanzelf in orde. (Filosoof Søren Kierkegaard, 1813-1855)

Ik hoef jou niet te vertellen wat lopen en langer doorlopen met je doet. Dat weet jij zelfs nog veel beter dan ik. Hoewel het de langzaamste manier van vervoer is, voel ik me veel zelfstandiger dan voorheen. Krachtiger-in-mezelf. Tegelijkertijd nog steeds open naar anderen.

Niks denken is ook een vorm van denken. Wandeldenken. Met een hoofd vol ruimte voor alles.