De woorden die je kiest, zijn als zaadjes. Plant liefde en begrip en kijk hoe hoop en vertrouwen groeien.
Gaande de weg vereenvoudigt zich je visie op het leven van alledag. De tijd voor ontmoetingen blijkt meer van belang te zijn dan het tijdig vinden van een onderdak voor de nacht. Inmiddels weet je, een slaapplaats dient zich altijd aan. Je tempo van wandelen vertraagt, denken wordt ervaren. Dit biedt je de gelegenheid om te mijmeren, na te denken. De beweging blijft, zij gaat door op een ander niveau. (Joop van der Meulen)
Om oud en wijs te kunnen zijn, moet je eerst jong en onverstandig zijn geweest. Foto: Adri van der Heijden.
Voeten gaan onzichtbaar lopen door het leven dragen een mens van dag tot dag. Paden door voeten getreden steeds een nieuw heden zwijgzaam, volgzaam. Nooit achteruit naar voren gericht gedachten achterna. Richting geven aan de hoop. Beweging geven aan verwarring. Staan slechts stil bij verwondering.
God heeft je gewild jou in je oorspronkelijke versie hij heeft je je talenten je uiterlijk geschonken wees jezelf vind je eigen weg pas je niet op de een of andere manier aan omdat het gemakkelijker lijkt wees jezelf zeg niets geloof niets doe niets alleen maar om bij anderen in de smaak te vallen als het tegen je geweten in gaat wees jezelf en je hebt de eerste stap naar een vervuld leven gezet.
Eenvoudig voortgaan en weten: deze weg is niet alles, en is niet van deze wereld alleen. De wolken zien die aandrijven uit eeuwige verten – wie trok er hun grens? – en je hart voelen inkloppen op de eeuwige heuvels – wie heeft ze gegrond? – en van de dingen de stille kant zien… waar ze grenzen aan de Eeuwige..
Moed houden, eenvoudig voortgaan, als je kunt. En als je niet kunt, niet meer kunt, wachten, of uitrusten bij een vriend, als die er is. En, als die er niet is, tóch wachten, – dan maar alleen – wachten tot het weer gaat: straks.
Eenvoudig voortgaan, de weg nemen zoals die komt met z’n vóór en z’n tegen, je oog helder als een lamp die je lijf verlicht. Doen wat ter hand is. Antwoorden geven als die er zijn. En intussen voelen de tik van je stok, niet teveel omzien – een enkele keer soms, want de weg gaat dwars door je hart – niet teveel omzien, en niet teveel ook vooruit.
Ik loop mezelf elke dag tot een staat van welbevinden, weg van elke ziekte: ik ben al lopend tot mijn beste gedachten gekomen en ik ken geen gedachte zo bedrukkend of men kan er wel van weglopen. Dus als men gewoon blijft lopen, komt alles vanzelf in orde. (Filosoof Søren Kierkegaard, 1813-1855)
Wandelen is een vorm van luchten van de ziel. Terwijl je voeten proberen meer greep op het pad krijgen, vliegen je gedachten steeds verder weg.
Bluesky
