Winters
Witte wereld
Pret en ongemak
Even corona kunnen vergeten
Verstild

De kunst van het wandelen is precies het tegenovergestelde van de wereld op het scherm, en er zijn geen voorgeprogrammeerde regels of berekeningen bij betrokken. Met een wandeling, gewoon omwille van de wandeling, kunnen we even uit ons hectische leven stappen en ons losmaken zodat we het zelf weer zijn die het leven zien, een beetje zoals een kind dat doet. (Susan Froderberg en John Kaag)

Sinds de coronatijd ben ik ook in Amsterdam dagelijks minstens 10.000 stappen gaan lopen. De stappen houden me letterlijk en figuurlijk op de been, want hoe druk ik me soms ook over dingen maak, als ik buiten ben en doorloop, word ik uiteindelijk altijd rustig. (Marjolein Keuning)

Op de loopband betekent wandelen niet langer peinzen, flirten of iets onderzoeken. Wandelen wordt daar gereduceerd tot het afwisselend bewegen van de onderste ledematen. (Rebecca Solnit)

Tijd
Gewoon kijken
Zien wat is
Niet voor anderen bereikbaar
Lummeltijd

Als het leven een reis is dan wordt ons leven echt tastbaar wanneer we daadwerkelijk onderweg zijn, met doelen waar we naartoe kunnen bewegen, voorgang die we kunnen waarnemen, prestaties die we kunnen begrijpen, metaforen die met handelingen samenvallen. (Rebecca Solnit)

Met al die afscherming
blijft het leven buiten mijn bereik.
Het leven is ergens anders te vinden,
in de vrijheid,
de zorgeloosheid, het verdergaan.
Alleen wie gaat, leeft.

(Anselm Grün)

Elke stap omhoog vermindert het lawaai. Tot alleen nog geluiden van wind, stromend water en zingende vogels resteren. Je krijgt het gevoel dat je de samenleving achter je laat, bent aangewezen op jezelf en de inhoud van je rugzak. En nog hoger, waar alleen nog rotsen, sneeuw en ijs resteren ben je nietig. Dit is de wildernis, hier heersen de elementen.
Voor mij ligt de ultieme rijkdom op de bergflanken. Daar kleuren bloemenweides roze van de adderwortel, geel van de ratelaar, paars van de orchideeën of wit van de witte boterbloem. De lucht gonst van de insecten. Helder water spuit overal de grond uit, rechtstreeks te drinken. (Patrick Jansen)

Pelgrims zijn mensen die in beweging zijn, onderweg door streken en landen waar niet hun thuis is en – impliciet of expliciet – op zoek naar iets dat niet altijd duidelijk of helder is, maar waar een innerlijk kompas de richting aangeeft. Als pelgrim zoek je betekenis, inzicht, heling of bevestiging van het zoeken naar een andere weg dan die je tot dusverre gegaan bent. Daarom ben je als pelgrim anders dan een toerist. Je zoekt een antwoord op diepere vragen die de kern van je bestaan raken. Pelgrimeren vraag om een open houding naar jezelf en naar wat de voorzienigheid (“God”) voor jou kan betekenen. Je moet open staan voor verandering en daarom ook actief en met volle overgave aan een pelgrimstocht beginnen en hiermee doorgaan tot je jouw bestemming hebt bereikt. Als je met zo’n houding gaat pelgrimeren zal je ongetwijfeld onverwachte, mooie, angstige, gevaarlijke, uitdagende momenten van het leven mee gaan maken: fysiek, sociaal, politiek, economisch, cultureel, moreel en spiritueel. Het kan een ontdekkingstocht voor de rest van je leven worden. Kán, mits je je er voor open stelt. (Antoine Bodar)

Mijn vader zei al wijselijk dat wandelen leidt tot een gezond leven, betere gesprekken en verbinding met elkaar. Dat ervaar ik ook. Lopend let je minder op elkaars gezichtsuitdrukking. Je ziet bijvoorbeeld non-verbaal geen afwijzing of scepsis. Dat vergemakkelijkt het gesprek. Het praat opener, zeker in een mooie omgeving waar de natuur het ritme bepaalt. (Twan Huys)