Je kunt beter struikelen op de goede weg, dan wandelen op de verkeerde weg.
Wandelen is het ene been voor het andere zetten en verder niet. Eerst zit je hoofd nog vol. Maar ergens onderweg raak je het kwijt. Dat lopen is het beste lopen want het loopt vanzelf.
In het wandelen probeer ik te ontdekken wie ik ben. Waarom ben ik wie ik ben? Waarom doe ik wat ik doe? Verbinding, betrokkenheid en broederschap zijn hele belangrijke noties. Wat betekent dat onder mensen? In de natuur? Met dieren? Hoe onderhoud je de relatie met jezelf? Mensen hebben de neiging om materiële te kijken. Maar moeten we niet veel meer spiritueel kijken? Hindoeïsme, boeddhisme, katholisme en sjamanisme vormen een belangrijke bron in mijn leven. In alle vier de tradities komt broederschap naar boven. (William Theuvenet)
Tot bloei komen aan stromen van levend water….
Pelgrim Beek stromend Langs de Valentinuskapel Water dat leven geeft Rust!
Ik geniet van de totale vertraging. Als ik wandel, bestaat haast voor mij niet meer. Ik zing wel eens hardop als het zonnetje schijnt en ik door het bos loop. Door de ritmische beweging komen er altijd liedjes in mijn hoofd op. Maar meestal zing ik stilletjes van binnen. (Ellen Bakker)
Voor wie niet weet waar hij naartoe wil, zijn alle wegen goed. (Chinees spreekwoord)
Wie verdwaalt, wordt gedwongen op een andere manier naar zijn omgeving te kijken; er vallen dingen op die anders niet zouden opvallen. Wie verdwaalt, verliest oude zekerheden, en is gedwongen om nieuwe te zoeken.
Wandelen is de haast uit je hoofd halen en kijken wat er over blijft.
Elke etappe van de pelgrimsweg heeft zijn eigen ‘verrassingen’ ‘Het loopt zoals het loopt…. en het loopt altijd anders’ Uit: Het Graanvogeltje Kees van Luijn (1934-2016)
Bluesky
