Wandelen vraagt geduld. Wie snel bij het doel wil arriveren, die wandelt niet, die zoekt slechts de snelste weg. Geduld vertraagt: is oog hebben voor de weg en voor wat er te beleven valt, én voor wie er nog meer op weg is. Leven als een wandeling is aandacht geven aan wat je overkomt en vooral ‘wie je overkomt’. Het leven is weerbarstig. Het anders-zijn van een ander is een storend obstakel op de weg naar je eigen doel. En… zelf ben je dat niet minder voor een ander. Toch? Waar zouden we zijn als we niet konden rekenen op elkaars geduld? We zouden verdwalen in onze eenzaamheid. Geduld is meer…

Tuurlijk ga je. Je gaat, daar ga je het ongewisse tegemoet. Je wilt weten wat het me je doet. Nog meer het leven en jezelf doorgronden, ongebonden, niet door God maar door jezelf gezonden, ongeacht wat achterblijvers ervan vonden. Tuurlijk ga je. Daar ga je, met jezelf en je gedachten, en alles wat zich afspeelt tussen hoofd en voet. Met respect en achting zeggen wij: “Wij weten het zeker, het ga je goed!” (Stephan Pröpper)

Het leven heeft een simpele formule: kijk terug en wees dankbaar, kijk om je heen en heb lief, kijk vooruit en wees enthousiast.

Bidden is de online-knop uitzetten. Het is niet meer beschikbaar zijn. Ruimte maken, jezelf leeg maken, zodat er ruimt komt dat God spreekt. Daar moet ik mezelf toe zetten, dat komt niet zonder er moeite voor te doen. (Peter Denneman smm)

De mens is altijd onderweg. Uiteindelijk is hij onderweg naar God. En God kunnen we hier op aarde nooit bereiken. Daarom is het leven een voortdurende weg, een voortdurend pelgrim-schap. Pelgrimeren betekent de weg van ons verlangen gaan. Dat verlangen voert ons verder dan deze wereld. Het leert ons dat er iets in ons leeft dat deze wereld overstijgt. (Anselm Grün)

Je leegmaken van alles waar je vol van bent, je vullen met alles waarvan je leeg bent. (Augustinus)

Mijn missie in het leven is niet alleen te overleven, maar te bloeien. (Maya Angelou)

Ik ben de rol die ik moet spelen, ik ben de reis die ik moet gaan. Al wat ik ben moet ik verdragen, de lasten van mijn jaren torsen, van goed en kwaad en tijd en plaats. Alles at mogelijk is moet zijn, eer dat de harmonie vervuld kan zijn van vreugdekreet en jammerklacht der aarde. (Kathleen Raine)

Pelgrim wordt een mens gaandeweg; de tijd moet druppelen om zekerheden los te weken, om harten open te breken, om solidariteit te voeden en deemoed te laten groeien. (Jeroen Gooskens)

Het mooiste in het leven zit niet in de bestemming, maar in de momenten van verbinding, lachen met vrienden en de stilte waarin je jezelf weer terugvindt.

De woorden die je kiest, zijn als zaadjes. Plant liefde en begrip en kijk hoe hoop en vertrouwen groeien.

Gaande de weg vereenvoudigt zich je visie op het leven van alledag. De tijd voor ontmoetingen blijkt meer van belang te zijn dan het tijdig vinden van een onderdak voor de nacht. Inmiddels weet je, een slaapplaats dient zich altijd aan. Je tempo van wandelen vertraagt, denken wordt ervaren. Dit biedt je de gelegenheid om te mijmeren, na te denken. De beweging blijft, zij gaat door op een ander niveau. (Joop van der Meulen)