Brood

ik dompel me onder in ’n klets
natte herfst waarin het bos nu
des te feller geurt en blinkt

waar ik bij zoveel schoonheid
vol vergankelijkheid vanzelf
verstil in alles verzonken raak

wanneer de herfst mijn ogen en
zinnen meer naar binnen keert
’t voorbije langer beklijven laat

waarin een oud verlangen naar
vervlogen jaren zo nu en dan
de kop opsteekt

waar ik in ’n weids en roerloos
landschap loop door de tijd
met rust gelaten

over ’t ooit met paddenstoelen
bezaaide pad, weer aan mijn
vaders hand

(Bert van der Linden, 2014)

Wie fysiek beweegt, gaat mentaal bewegen.

Moge je gezegend zijn
met de dauw van de hemel,
met het licht van de zon,
met de gloed van de maand,
met de warmte van het vuur,
met de luwte van de wind
en met de groeikracht van de aarde.

Ik heb je nooit een behouden reis beloofd,
wel een behouden aankomst.

Dit wens ik je toe:
iemand die van je houdt,
werk dat je hand vindt,
een toekomst die je wenkt
en een waakzame engel
aan je zijde.

Voor de reis wens ik je
dat de weg je tegemoet komt,
de wind steeds in je rug is,
de zon je gezicht verwarmt
en milde regen je lichaam verfrist.
En tot we elkaar weer ontmoeten,
moge God je zacht in de palm van zijn hand houden!