Lopen scherpt onze zintuigen. Een ander voordeel aan lopen is dat het ons creatiever kan maken. Bovendien vergroot het ons probleemoplossend vermogen. Shane O’Mara, auteur van het boek “Te voet. Hoe twee benen de mens verder brengen”.

Haast en aandacht gaan niet samen, aandacht vergt vertraging.

Wees niet bevreesd wanneer de vlagen gaan rondom uw huis-het is uw aards verblijf. Wees niet bevreesd als ziekte u komt slaan- uw lichaam was altijd een aards verblijf. Zonder bekommernis laat u ontgaan roem, eer en staat; zij zijn een aards bedrijf. Maar wees bevreesd wanneer de tranen gaan, de bevende, om wat is aangedaan door u. De liefde is uw eeuwige verblijf. Ida Gerhardt, uit: Zeven maal om de aarde te gaan, Athenaeum-Polak & Van Gennep, Amsterdam 2001

Een fluitende wind en gekraak van takken. Dwarrelbladeren weven bronskleurige tapijten. Geknakte rietstengels langs de modderige sloot. Een lichte nevel klam en vochtig. Glijvlucht over glibberige grond door geelgroene bruine bladmoes. Overal geflierefluit van jewelst Grauwe ganzen gakken. Klapwiekende dansers in V – formatie, vliegen allen zuidwaarts naar de horizon. Een achtergebleven lijster hangt dood in een struik, een buizerd loert ernaar op zijn veel te dunne tak. Rim Sartori

Loat mie maar lopen (Daniel Lohues) Regen of met zunne, ik blief onderweg Regen of met zunne, ik blief onderweg Niks in dizze wereld wat mij an t stoppen kreg Ik gao verder he k ja altied zegd Laot mij maar lopen, laot mij mar gaon Want zo a k nou doe, zo heb ik altied daon Laot mij mar lopen, laot mij mar gaon Niks is slimmer as stille blieben staon De iene löp nar Rome, de aander met de hond De iene löp nar Rome, en de aander löp met de hond Je hebben ok lui die lopen de hiele wereld rond Het mooie van lopen Je hebben de…

Gisteren was ik in het bos. Op zoek naar drie bomen, drie bomen die ik gekend had. Drie bomen die alle drie een tak hadden verloren. Drie bomen die daar alle drie op een andere manier mee waren omgegaan. Gisteren. Vandaag heb ik ze gevonden. De eerste boom was gaan treuren om zijn verlies en zei ieder voorjaar als de zon hem uitnodigde om te groeien: ‘Dat kan ik niet want ik mis een tak.’ De tweede boom was erg geschrokken van de pijn en had maar snel besloten om het verlies te vergeten. En ieder jaar voorjaar als de zon hem uitnodigde te groeien, groeide hij. De derde boom was…

Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest, maar dat nooit op komt dagen. Zo heeft zij/hij meer te dragen dan God te dragen geeft. Het leed dat is, drukt niet zo zwaar als vrees voor allerlei gevaar. Maar komt het eens in huis dan helpt God altijd weer en geeft Hij kracht naar kruis.

Alleen gedachten die ons tijdens het wandelen invallen zijn waardevol. (Friedrich Nietzsche)

Ga wandelen. Wie werkelijk niets doet, wordt al snel lamlendig. Je moet dus wel iets doen. Maar het gevaar daarvan is dat je niet ontspant. Wandelen is de ideale manier om te ontspannen terwijl je toch bezig bent. Het is daarmee de perfecte vakantiebezigheid. Het is bovendien heel goedkoop, dus iedereen kan het doen. Je hoeft je niet druk te maken over waar je heengaat: bij wandelen draait het om de weg zelf, niet om het doel. Het brengt vertraging met zich mee, als antidotum tegen deze snelle tijd. Daarmee helpt het ons om in het ‘nu’ te zijn, iets wat we tegenwoordig lastig vinden, maar wel willen. Tijdens het wandelen…

Elke wandeling leidt vanzelf tot waardevolle gedachten. Nietzsche zie dat je aan geen enkele gedachte geloof moet schenken ‘die niet in de vrije lucht geboren is en bij vrije beweging – waar niet ook de spieren feestvieren.’ Daar sluit ik me bij aan. Wanneer wij wandelen, komt er een verbinding tussen denken en lichaam tot stand. Als we het lichaam buitenspel zetten, worden gedachten vaak op een slechte manier abstract. Een gedachte die wandelend ontstaat, ademt een eenheid van lichaam en geest, die gedachten ontstaan achter een bureau niet hebben. Een wandelvakantie is daarmee een groot goed. (Paul van Tongeren, emeritus-hoogleraar ethiek in Nijmegen en Leuven, in: Trouw, de Verdieping, 11…

Wat wandelen mij geeft Ongeveer anderhalf jaar geleden begon ik aan het maken van langere wandelingen, enkele keren per week. Ik was depressief en een vriend stimuleerde mij om te gaan wandelen, samen met hem en alleen. Ik had al langere tijd door artrose een probleem met mijn knie, waardoor ik gewend was om na zo’n kwartier lopen al pijn te krijgen en had al voorbereidingen getroffen voor een operatie. Omdat mijn vriend hierover erg begripvol en geduldig was, besloot ik om het te gaan proberen. Hoe dat ging? Ik verwacht pijn in mijn knie en durf niet zo lang te lopen. Gaandeweg merk ik dat de pijn eerder af- dan…

Ik doe alles tegenwoordig wanneer mogelijk te voet. En dan niet alleen in het weekend, maar ook in de stad, of als ik boodschappen doe. Het tempo van het wandelen nodigt uit tot contemplatie en tot het onbewuste besef dat geluk in het kleine zit. Zoals Willy Alberti het zo mooi zong: ‘De glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft.’ Epicurus, de Griekse wijsgeer, was het vast met hem eens geweest. (Binnert de Beaufort, in: fd persoonlijk, 10 augustus 2019, pag. 25)