Eenvoudig voortgaan, de weg nemen zoals die komt met z’n vóór en z’n tegen, je oog helder als een lamp die je lijf verlicht. Doen wat ter hand is. Antwoorden geven als die er zijn. En intussen voelen de tik van je stok, niet teveel omzien – een enkele keer soms, want de weg gaat dwars door je hart – niet teveel omzien, en niet teveel ook vooruit.

Handen heb je om te geven van je eigen overvloed!

Ik loop mezelf elke dag tot een staat van welbevinden, weg van elke ziekte: ik ben al lopend tot mijn beste gedachten gekomen en ik ken geen gedachte zo bedrukkend of men kan er wel van weglopen. Dus als men gewoon blijft lopen, komt alles vanzelf in orde. (Filosoof Søren Kierkegaard, 1813-1855)

Wandelen is een vorm van luchten van de ziel. Terwijl je voeten proberen meer greep op het pad krijgen, vliegen je gedachten steeds verder weg.

Een voettocht van duizend kilometer begint met één stap. (Lao Tse)

Niks denken is ook een vorm van denken. Wandeldenken. Met een hoofd vol ruimte voor alles.

Ik hoef jou niet te vertellen wat lopen en langer doorlopen met je doet. Dat weet jij zelfs nog veel beter dan ik. Hoewel het de langzaamste manier van vervoer is, voel ik me veel zelfstandiger dan voorheen. Krachtiger-in-mezelf. Tegelijkertijd nog steeds open naar anderen.

Arnout Hauben noemt wandelen “een zachte manier  om bij mensen aan te komen”. Wat meer zachtheid als tegengif voor hardheid en polarisatie is broodnodig. Het jaar 2025 is nog in nevelen gehuld. Van harte een veilige jaarwisseling en een wandelrijk 2025 gewenst.

Als je het licht in jezelf vindt, zal zelfs de donkerste nacht niet lang duren.

Zoek het niet te ver. Het licht is dichterbij dan je denkt. Het is in jou, in mij, en alles en iedereen…. Met de beste wensen voor een ingetogen Kerst en alle goeds voor 2025!

Advent is verwachten, bidden en doen om met Kerstmis een stap dichter bij Hem te zijn die kwam en die blijft komen.