De stilte weegt nu als een steen na het getimmer en gehamer de leerlingen zo stil bijeen in die bekende bovenkamer … Is Hij toch dood – is het voorbij? De droom die mensen had gewekt de nieuwe schepping, verse klei – leven vol liefde en respect. Terug naar af – weer naar de boot, en weer gaan vissen op het meer … De hoop is stuk – de Heer is dood – Is er dan geen ommekeer? Naar Jan Coghe

Als er geen haan meer kraait om mensen die vereenzaamd zijn door ziekte of ouderdom of als ze onrespectvol worden benaderd … dan gaat Jezus vandaag opnieuw zijn kruisweg. Als er geen haan meer kraait om mensen die dood gaan door honger of geweld of ten onrechte worden veroordeeld … dan sterft Christus vandaag opnieuw aan het kruis. Als er geen haan meer kraait om wat er aan ellende om ons heen gebeurt of als de waarheid wordt doodgezwegen … dan begraven we Christus elke dag opnieuw. Maar, wanneer er mensen opstaan die zorgzaam zijn, respectvol en eerlijk dan kan de wereld er heel anders uitzien … dan gebeurt Pasen weer,…

Vorige week dinsdag hing het leven van mijn lief aan een zijden draadje. God was ons genadig. Hij zond net op tijd zijn engel Daisy! Uit dankbaarheid en voor haar brandt sinds afgelopen donderdag acht etmalen een noveenkaars bij het beeld van de Zoete Lieve Vrouw in de Sint-Janskathedraal te ‘s-Hertogenbosch!

Ik bewandelde het pad met ongeschonden voeten, maar wel met blaren op mijn ziel, eelt op mijn gemoed en likdoorns in mijn hart. Ik was de pelgrim die niet op reis ging, maar wel verdwaalde. De pelgrim die veel langer onderweg was dan hij op voorhand dacht, omdat ik nog niet wist dat een reiziger niet alleen in zijn beloofde land moet aankomen, maar ook de weg huiswaarts moet lopen. Tot hij werkelijk is thuisgekomen. De bestemming van de pelgrim is niet het graf van de apostel, maar de grafsteen van zijn oude ik. Pas wanneer je daar voldoende lang gerouwd hebt, kun je de terugreis aanvangen. Naar een huis waar…

Wat zich gaande voltrekt in de ziel van de pelgrim is niet een toenemend verlangen naar het bereiken van zijn reisdoel, niet het vinden van het heilige aan het einde van zijn bedevaart, maar zijn overgave aan de ruimte, aan de kiezels op zijn pad, zijn besef van niet-weten, zijn afdalen in de leegte. (Catharina Visser)

Maar je hoeft je niet van alles en van je zelf losgemaakt te hebben op het moment dat je vertrekt. Je kunt gewoon op weg gaan en je zult zien dat je – heel geleidelijk en hoe meer je voortgaat – afstand neemt van veel kostbare zaken., Veel blijft aam onze voetstappen kleven, dat kan niet anders. Als je hart er nog aan hecht, wend je dan alleen tot Hem en zeg Hem: Mijn God, ik ben daar nog aan gehecht, maar ik vertrouw erop dat U me ervan bevrijd, terwijl ik op weg ben naar U. (Yves Raguin)

Wie ik tegenkwam op het pad omhoog? Ik was het zelf, de chaos die in mij gistte, mijn woede, ontgoocheling, onluistering, verdriet. Wat ik tegenkwam op dat pad, – steeds steiler, mijn hart hamerde in me, steeds ouder werd ik – dat was mijn menselijk tekort en dat van anderen. De pelgrimsweg is klimmen omhoog, de uitputting verdragen, goed en kwaad als gezellen hun wel en wee doorgronden, aankomen tussen hemel en aarde, ruimer adem halen, het uitzicht wijder. (Catharina Visser)

Ga mee met ons, trek lichtend ons vooruit naar tijd en land, door u ooit aangeduid. Leef op in ons, de mens die leven moet, een die de toekomst heeft, die leeft voorgoed. Ga mee met ons, verberg u niet altijd, gun ons een flits, een teken in de tijd, dat u nog leeft, nog steeds om mensen geeft, en zonder wanhoop voor de vrede leeft. Ga mee met ons. Wie zijn wij zonder U? Een mens gaat dood aan enkel hier en nu. Licht op in ons, wees vuur en vlam van hoop, houdt steeds in ons de toekomstmens ten doop. (Jan van Opbergen)

Keer in jezelf en probeer te vertellen – alsof je de eerste mens bent – wat je meemaakt, waar je van houdt, wat je verdrietig maakt. Praat over je verdriet en je verlangens en de gedachten die in je opkomen, over je geloof in een schoonheid. Zeg het allemaal in alle eerlijkheid, op je gemak en in alle nederigheid. (Rainer Maria Rilke)

Ik loop dagelijks bijna twee uur, meestal alleen. Dat levert zoveel tijd op voor nadenken, zien wat er in de stad gebeurt, mensen zien en ontmoeten. Dagelijks even stapvoets leven helpt om goed om te gaan met de enorme afwisseling en snelheid van al het andere. Het is een oefening in pelgrimage. (Jos Wienen)

Laat nu die gedachten gaan van je. Denk nu eens niet aan morgen. Kijk niet steeds naar die doornen van gisteren – bramenplukker die je bent.   Doe in je hoofd het licht aan. Hoor wat er is, wat ademt en ritselt en zin, nu je loopt – stap na stap als Franciscus; een goede bekende van Moeder Aarde.   Verdwaal in de regen, strek je lichaam uit in de zon, geeuw je een ruimte in je hart, proef het zo rood als het sap van bramen. Wees stil – en sluit wie met je is niet buiten.   (Mieke van Baal)