Eerst was er alleen maar God en Die verveelde zich. Dus wilde Hij graag verstoppertje spelen en daarom bedacht Hij de schepping om zich in te verbergen. Dat deed God zo goed, dat Hij nu al miljarden jaren zoek is. En de wetten van het verstoppertjes-spel eisen dat God intussen wel naar God moest blijven zoeken. Gelukkig vindt Hij Zichzelf zo langzamerhand terug in jou en in mij. Zo legde de filosoof Alan Watts aan zijn kinderen uit wie God is. Mooi beeld. God is dus te vinden in onszelf. En in de ontmoeting. ‘Bron van Zijn die ik ontmoet in wat me ontroert. Ik geef je een naam opdat ik…

Het punt is dat je je tijdens het wandelen niet kunt verschuilen voor gedachten en gevoelens die opkomen. Ze kronkelen om je heen, je kunt niet anders dan ze toelaten. Je hebt verder weinig om je zorgen over te maken. Ja, je kunt een blaar krijgen en je hoed verliezen. Maar in principe maakt het lopen vrij. Er ontstaat ruimte voor al die gevoelens en gedachten die al zo lang om je heen cirkelen, en die je nu tegemoet kunt treden. Het is een bijzondere ervaring, vooral vanwege de energie die vrij komt tijdens de tocht. Lopen wordt een soort vliegen. Zelftwijfel mentale weerbaarheid. Ik voelde me toen ik zestig werd…

De wegen die we nemen zijn belangrijker dan de doelen die we aankondigen.

Een mens lijdt dikwijls het meest door het lijden dat hij vreest, maar dat nooit op komt dagen. Zo heeft zij/hij meer te dragen dan God te dragen geeft. Het leed dat is, drukt niet zo zwaar als vrees voor allerlei gevaar. Maar komt het eens in huis dan helpt God altijd weer en geeft Hij kracht naar kruis.

Alleen gedachten die ons tijdens het wandelen invallen zijn waardevol. (Friedrich Nietzsche)

Verbondenheid Stille tocht Stapje voor stapje Solidair, de verschillen voorbij Heilzaam

Te voet en licht van harte neem ik de open weg, gezond, vrij, de wereld vóór me…. (Walt Whitman, Song of the Open Road)

Bejubeld met palmen door vriend verraden toch… Uw wil geschiede overgave

Blijf mij nabij, wanneer het duister daalt. De nacht valt in, waarin geen licht meer straalt.

Opstandig Niet accepteren Daad van verzet Opnieuw tot leven komen Pasen

Geen hand voor ogen, glibberig pad, de grot is eng donker, doodeng. De grot van het vooroordeel, van de uitsluiting, het superioriteitsdenken, de discriminatie. De grot van je armoede of je ziekte, of je grote gemis. Geen hand voor ogen, glibberig pad, bij elke stap kun je uitglijden. Zo voel je je, klem zittend, opgesloten, ingeperkt onbegrepen, ongezien, angstig. En toch…., je moet verder, je moet eruit. Stil staan is geen optie, je niet verroeren, brengt geen vooruitgang. Ergens zie je wel een lichtpuntje, daar in de verte. Klein, maar ontegenzeggelijk. Heb je de moed voor het eerste stapje naar het licht. Durf je het aan, het pad met obstakels te…

Kom, jij en ik moeten samen eens wat wandelen. (Shakespeare in: Henry VIII)